Deel 4

Deel 4

15 september
Vandaag is de samensmeltingsdag! Lekker uitgeslapen en rustig ontbeten, we worden pas om 12:00 opgehaald om naar de andere kant van Bali gereden te worden. We komen bij een prachtig hotel Puri Santriani in Sanur aan. Onwijs leuke ontvangst! Onze kamer is nog niet klaar maar dat geeft ons de tijd om het hotel te verkennen en wat te lunchen in hun prachtig restaurant met zicht op zee. De zachte bries maakt de warmte heerlijk draagbaar! We merken wel dat het hotel vol is en niet van buitenlanders, maar wel van Nederlanders! Het wordt oppassen geblazen met de roddels over de jurk van de een en de billen van de andere!
Om 14:00 is onze kamer klaar en we gaan ons badpak aantrekken om even te zonnen voordat Joke en JB aankomen. De kamer is prachtig, super comfortabel, mooi en praktisch ingericht. Het enige wat lastig is, omdat de kamer pal voor het zwembad ligt, is dat je altijd de luiken of gordijnen dicht moet houden, luxe probleem!! Je weet nooit wie er komt gluren.
De prachtige tuinen vormen een waar labirinth waar je makkelijk kan verdwalen.
Omdat de vlucht van Joke en JB om 15:20 aankomt, lopen we rond 16:30 naar de receptie om ze te ontvangen.
Daar wachten we ruim een uur en dan zijn ze er! Heerlijk elkaar weer te zien en elkaars verhalen uit te wisselen. We gaan snel naar ons terras deze hereniging vieren met een paar Bintangs en veel foto's kijken. Om 19:30 lopen we het hotel uit en gaan proberen een leuke warong te vinden waar JB en Joke 6 jaar geleden zijn geweest: lekker eten voor wèineug!
En ja hoor, die vinden we wel, een leuke kleine warong waar geen file is om binnen te mogen lopen! We zitten op kleine krukjes, ja die mensen hier hebben kleine billen, dus het wordt wel een beetje evenwicht zoeken! We schrijven onze eigen bestelling op een bon en roepen de chef: we eten ikan bakar, nasi goreng peteh, udang goreng tepung en sate ayam, alles gespoeld met een paar bintangs! Heerlijk en super lekker.
We lopen terug naar het hotel en gaan met z'n 4 lekker chillen op ons terras, foto's uitwisselen om het verslag van Joke en JB af te maken. Morgen hebben we afgesproken met Martin, een voor Christiaan ter Horst en pappa duck een bekende chauffeur. We gaan het ongerepte Bali verkennen, basta met alle touristen traps en trekpleisters die ondergelopen zijn van het massa tourisme.
Joke en JB gaan vanavond heerlijk slapen! En fran en lien natuurlijk ook.

16 september
Na redelijk ontbeten te hebben in ons overvolle hotel, ontmoeten we eindelijk de fameuse Martin die al bijna alle ooit hier gepromeneerd heeft. Van Papaduk tot Chris en Ellen, we voeren ons nu toe aan de lijst. We geven hem de groeten van al zijn ter Horsten en Dulkjes passagiers en hij vertelt allerlei leuke verhalen over iedereen, die de groeten terug krijgen van Martin.
Martin is de rust zelve in persoon, hij praat rustig, hij rijdt rustig (schakkelt nooit de zesde versnelling), beweegt rustig, wat een sympatiek mens!
Zijn auto is confortable en hij heeft voor ons een speciale playlist van muziek uit de jaren 50-60. We rijdens dus langs de rawitjes plantages, sawas, tempels, allemaal met Elvis Presley, Cliff Richard....... Heel bijzonder,
We rijden langs de oost kust en zien in de verte Nusa Penida, een ander eiland waar de jackhalsen kunnen snorkelen tussen de haaien, niets voor ons.
We stoppen bij een mooie rawietjes plantage midden tussen de bloemen om fotos te maken, toch bijzonder deze kleine rode brandende monsters, allemaal kaarsrecht en fier rechtop, alsof ze alle zon van Bali willen opslaan in hun kleine omhulseltjes.( net een erectie) Prachtig! We worden ook in de maling genomen door scholieren in uniformen die gekke dans pasjes uitvoeren en liedjes zingen, we lachen allemaal, wij van hun gekeheid, zij van ons witte huid en rare manieren, fotos maken van rawietjes, pfffff! Nooit gezien???
Verder op, al in de bergen, zien we nog meer gevarieerde groetentuinen, door de hoogte is het klimaat ietsjes koeler en groeien veel andere plantjes. Ook verschijnen de kruidnagels op de grond, aan het drogen in het brandende zon. Jammer dat ze nog geen geur foto's hebben uitgevonden, want wat een parfum! Fantastisch!
Martin heeft gekozen om ons te promeneren in het binnenland, ver van de drukte en de touristen. Helemaal boven op ongeveer 1.300 mts, aan de voeten van Mount Agun, zien we hele mooie sawas, bijna net zo mooi als de Jatiluwih sawas!
We stoppen bij een koffee warung, met één stel buitenlanders, wel even anders dan de duizende touristen van Tanah Lot, heerlijk!
We dalen af richting zee en stoppen bij het dorp Candidasa om een restaurant/warong te zoeken voor de lunch. De naam van het dorp is al niet zo veel belovend en Martin wil ons per se, zoals alle gidsen en chauffeurs hier in Indonesie, ons bij een international restaurant langs de weg en de knalpotten afzetten. No no no no, we willen in een echte warong eten. Even zoeken zoeken zoeken, lastig! Uiteindelijk zien we een plein met vele kleine warongjes, maar zonder kamer kecil mogelijkheden, dus die worden het ook niet. Verder op zien we een restaurant aan het strand, heel aantrekkelijk! De menukaart was wel internationaal maar we halen er een paar leuke lokale gerechten tussenuit en bestellen, baby kecap, nasi goreng, udang goreng! Enak sekali!
We rijden nu richting Tenganan dorp. Dat klinkt een beetje als een touristen trap....en dat is er ook één! Ach ja! Het is een traditioneel dorp van generaties Balinesen. We leren dat de Balinese kalender 420 dagen heeft verdeeld in 12 maanden van 35 dagen! Zo worden ze minder snel oud! Het dorp is flink beschadigd door een aardbeving in 2004. Wel interessant was om te merken dat bijna elk huis een of meerdere hanen heeft en dat ze allemaal bezig zijn om hun hanen voor te bereiden voor het maandelijkse gevecht. Hoe doen ze dat? De bodem van de kooien wordt los gemaakt zodat de hanen in de grond kunnen trappelen om hun beenspieren te ontwikkelen. We lopen naar de uitgang en rijden richting hotel.
Aangekomen bij het hotel nemen we afscheid van Martin en gaan een plons nemen in het zwembad en een goed verdiende Bintang Radler borrelen. Na de borrel gaan Eline en JB boodschappen doen. Een wijs indonesische gezegde zegt dat als je een blank mens bent wordt je wel een keer goed in de maling genomen. Nou dat is vanavond onze beurt geweest. Ze gaan pleisters kopen, ten eerst verkopen ze die hier per stuk, ten tweede ze kosten hier (20 stuks) net zo veel als twee Bintangs, wat dus relatief duur is.
We lopen naar ons favoriete restaurant Warong Parahyangang. We eten wederom voortrefelijk! Even een rondje lopen en op de terug weg, zien we mega grote ratten voor onze warong weg lopen, slik slik slik! JB zegt meteen, nou dat is een teken dat het eten van de warong wel lekker is!
Terug naar het hotel even chillen op ons terras, morgen mogen we uitslapen, we hebben geen plannen! Een dag rust voor de grote avontuur in Flores en Lombok!

17 september
Vandaag is chillen-dag! Lekker later wakker worden, later ontbijten en op de hoogstestand van de zon, naar de strand om te zonnen. We liggen op het strand naast dat van het hotel, want alle stoelen van het hotel zijn bezet en men zit als in sardinenblikjes op elkaars lippen.
Lekker rustig, ligstoelen, kokoswater, zwemmen, zonnen, weer zwemmen, weer zonnen. Kite-surfers, vissers gezien gewoon heerlijk heerlijk!
We gaan later weer in ons favo restaurant dineren en daarna vroeg naar bed, morgen is transfer-dag, we vliegen om 13:50 naar Maumere, Flores.
Ik mocht van Joke maar 5 regels schrijven maar jullie begrijpen daar trek ik mij niets van aan.

18 september
We nemen ons laatste ontbijt in Puri Santriani en rijden met onze transfer naar het vliegveld. Onderweg nemen we weer de Jalang Tol waar een prachtig knooppunt van snelwegen boven water hangt, een soort Prins Claus Plein maar boven water! Heel bijzonder.
We lopen naar de check-in en krijgen te horen dat we met Wings vliegen, propeller dus, en dat we maar 10 kg bagages mogen meenemen. Dat wordt dan 46 kg overgewicht, twv 704.000 rp! Pfffff! En het grappige is, dat we weer met dezelfde maatschappij terugvliegen!
Met 1 ½ uur vertraging vertrekken we richting Maumere. Onderweg vliegen we over de mooiste eilanden, en dan besef je dat op elk eiland minstens 1 vulkaan ligt, dat is dus echt de Ring of Fire.
We landen op het mini vliegveld van Maumere waar slechts alleen ons vliegtuig geparkeerd staat.
Even een quizz:
Hoe noem je de inwoners van Flores? Floriste? Floriades? Bloemist? Nee..... Ze zijn Florinees.
Bij het hotel aangekomen ontmoeten we Sefrin onze gids die een aantal wetenswaardigheden over het eiland vertelt. Flores is door Portuguesen ontdekt 5 eeuwen geleden en draagt de naam Flores, portuguees voor bloemen, omdat het eiland was bedekt door bloemen, de meerderheid is hier katholiek, en zijn meerdere talen en culturen. Hier is 90 % van de inwoners boer.
De gids zegt dat we de zonsopgang in Moni bekijken en de zonsondergang in Labuan bajo, van oost tot west.
Omdat we opgehaald zijn met een veel te kleine auto, vroegen we ons af met welke auto we gepromeneerd gaan worden 10 dagen lang. Sefrin laat ons met trots de auto zien, het is een soort Toyota Land Cruiser, prachtig, maar voor 6 mensen met bagages, die op het dak mee moeten, dat gaat het niet worden! We vertellen resoluut dat hij zijn baas moet bellen voor een grotere auto! We zijn benieuwd!
Onder weg naar onze kamers met onze koffers, gaat Eline plat op haar plaat. Het kleine pad naar de kamers is donker en heeft een onzichtbare rand. Even schikken, maar gelukkig zijn het maar schaafwonden, morgen wel spierpijn denk ik!
Om 20:00 gaan we eten bij het restaurant van het hotel, we genieten van een voortreffelijk bami goreng seafood en nasi goreng seafood, en dat voor 180.000 rp (11,62 euros voor met z'n 4). Het hotel heet Sea World Resort, het is donker, we horen de zee, maar zien we hem niet, morgen bij het ontbijt is het zeker prachtig!
Aan het eind van het diner worden we aangesproken door een duitser wiens grootvader in Nederland heeft gewoond. Hij woont al 55 jaren hier op Flores. Hij is ooit als pastor op missie hier naar toe gestuurd en nu is hij de baas van een sociale stichting die ervoor zorgt dat de malaria hier op Flores uitgeroeid wordt. Hij vertelde trots dat er al 5 jaren geen gevallen van malaria bekend zijn geweest! Leuke afsluiting van de dag!

19 september
Heerlijk geslapen onder het mooie hemelbed met klamboe. We kijken naar buiten en inderdaad wat een mooi strand, een echt bounty strand, maar dan met zwart zand! De tuin is vol beplant met palmbomen, kokosbomen, bananenbomen en veel bloemenstruiken, prachtig! Hier zouden we wel langer kunnen blijven.
Na het ontbijt, komt Sefrin om 8:30 inderdaad met een nieuwe grote bus en een nieuwe chauffeur. We vertrekken in onze mooi versierde bus, met kerstslingers en hangende wuppies, welpies, snoepies en angrybirds, richting een traditioneel dorp en bij de eerste stappen herkennen we gelijk dat de mensen hier afkomstig zijn van Sulawesi, het is een Boegie dorp, een vissers dorp. Plotseling tussen de arme huizen van het dorp zien we een badminton veld! Dat is verrassend! We lopen naar de haven en zien dezelfde tafrelen als in de oude haven van Jakarta. Tengere mensen met 50 kilo zware zakken vol met rijst op hun schouders, lopend op hele smalle planken, van de boot naar een kleine vrachtwagen. Heen en weer, heen en weer, onvermoeibaar doen ze dit de hele dag.
We merken wel dat de lokale bevolking hier een iets donkere huid heeft en minder gespleten ogen, zou dat een invloed van Papoa zijn?
We rijden verder en stoppen bij het museum Ledalero, waar allerlei oude ikat, oude munten (zoals ook de Japansche Regering Guldens van tijdens de WWII), potterij, oude boeken (JB ziet zelfs een oud boek geschreven door een lerares van zijn middelbare school, het 2e VCL in Den Haag!), een map van de eilanden met daar aangeven de specifieke de traditionele ikat tekeningen per eiland. Indrukwekkend maar ook een beetje een ongeorganiseerde zooi, die door een missionaris is verzameld en in toonbanken worden tentoongesteld.
We rijden verder, en merken dat men hier vaak toetert, bij inhalen of in de bochten ( moet ook wel, de wegen zijn erg smal). Je kunt niet zo makkelijk een dutje doen!
We rijden langs huisjes waar gedroogde visjes aan een lijn hangen of cacaobonen, rijst of kokos die in de zon ligt drogen. We stoppen bij een prachtige oude (!) kerk uit 1899, volgens Sefrin zou het een Portuguese kerk zijn, maar ja, de portuguese zijn hier 5 eeuwen geleden geweest en zijn al lang weg, en de stijl van de kerk is ook niet echt portuguees, eerder protestant. Maar de binnenkant is subliem, ook niet echt portuguees, de dak constructie als een omgekeerde boot is ingenieus met kleine ventilatie rampjes, en mooie houten decoratie elementen. Prachtig!
Verderop stoppen we voor de lunch in Paga Beach, een mooi wit zand strand, met veel vissers en een piepkleine warong. We zitten op een rij naast elkaar met de zee en de vissers voor ons en genieten van een heerlijke grote ikan bakar (een soort grote makreel) met rode rijst en geblancheerde groente (paksooi). Heerlijk!
Na de lunch rijden we de berg op. De weg is beduidend slechter en heel vaak zijn er grote machines die de berg afhakken. De weg is een konstant geslinger, en omhoog, en weer naar beneden, en weer omhoog! We klimmen heel hoog en we zien al de top van de vulkaan Kelimutu. Ook zien we prachtige sawas en verschillende plantages. Onze ervaren chauffeur rijd snel en al toeterend neemt hij de bochten als een F1 piloot, vaak op de rem en weer optrekken! We denderen naar beneden van links naar rechts als paarden in een veevervoerkar! Lekker na de lunch!
We komen aan bij de Kampung Jopu. Een traditioneel dorp van de Lio ethniek en we worden door Maria binnen een van de mooiste gebouwen van de dorp geleid (de saoria, groot huis letterlijk vertaald). Daarin worden allerlei rituele uitgevoerd twee keer per jaar. We luisteren aandachtig naar Maria en bewonderen dit mooie houten huis, vol met kleine kamers en verrassende hokjes.
We rijden weer omhoog op een semi onverhardeweg richting ons hotel Kelimtut Ecolodge in Moni. Een heel sympathiek hotel, midden in de bergen en aan de voeten van de vulkaan Kelimutu. De temperatuur is hier veel aangename dan aan zee, we zitten ongeveer op ruim 1000 mts hoogte! Voor het eerst sinds het begin van onze reis krijgen we een kamer met een open badkamer.
Het is 18:00 we gaan onze nieren weer op hun plek proberen te krijgen bij de bar met een heerlijk en verdiende Bintang. Vanavond eten we allemaal een Nasi Goreng Kelimutu en vroeg naar bed, 21:00 licht uit! Morgen om 5:00 worden we opgehaald om de zonsopgang bij de drie kleuren krater van de Kelimutu.
Nou van slapen is weinig van gekomen, er was een feest bij de dichtsbijzijn dorpje met een DJ, die tot 2:50 onze oren gevuld heeft met een hard gebonkt. De oordopjes kwamen wel van pas.

20 september
3:30 wakker, om 4:00 koffie Toebroek, om 4:30 in de auto voor de tocht naar de driekleurige meren van de vulkaan Kelimutu. We maken kennis met onze nieuwe auto en nieuwe chauffeur (Hendrik), die ons tot het eind van deze rondtour zal begeleiden. We merken gelijk het verschil tussen Hendrik en de overhaaste Tias. Hendrik rijdt veel rustig en beheerst! We klimmen tot 1640 mts, het is 15 graden en we komen aan met een al rood wordende hemel. We moeten ons haasten, want we hebben nog 2 km te lopen en 400 treden naar boven om de zonsopgang te bekijken. Helaas heeft de gids het weer verkeerd ingeschat qua tijd! Ik loop voorop met Sefrin, JB achter met Eline en Joke met Hendrik.
Met een drie meter lange tong naar buiten en krampen in beide benen, kom ik aan in het belvedere. Meerdere malen onderweg heb ik buitenadem moeten stoppen om 'wows' te produceren, wat een spectakle. JB komt fitter dan ik vlak achter mij aan en Eline, ondanks de pijnlijke voet komt ook aan. Joke en Hendrik blijven in een belvedere niet ver van ons vandaan, zij heeft op wilskracht bijna 400 treden gelopen! Joke stopt iets onder de top waar ze de zonsopgang en alle drie de meren kan zien. Heel knap gedaan. We zien langzamerhand de zon opkomen en de drie meren die leven en kleuren krijgen met het daglicht. De een is blauw, de andere bruin en de derde zwart. De kleuren veranderen van tijd tot tijd omdat het vulkaan nog actief is, ondanks dat zijn laatste eruptie in 1870 is geweest. Wat een onbeschrijfelijk mooi tafreel. We genieten nog even van dit fantastische natuur verschijnsel en lopen terug naar de auto.
We rijden door de bergen, tussen de mandarijnen boeren, maccadamia bomen en veel werkzaamheden aan de weg. De stenen liggen op de weg en de bergwanden brokkelen af. We zien de onwijs mooie sawas (toeristenloos!), allemaal kleine platforms trapsgewijs in terrassen gelegd. Magnifique! De landschap is adembenemend, hoge kloven, diepe valeien. Wanneer Van Verre zegt dat je kan genieten van het omringende landschap, dan is het wel zo, 100 % waar!
We komen in Ende om 11:00 aan, een worden door Sefrin uitgenodigd om te lunchen. Neeeeee, veel te vroeg, doe maar later. Oké, we rijden door deze drukke stad en zien een hele colom autos begeleid door politie wagens en veel scooters. Het zijn mensen die naar het vliegveld gaan om naar de Mecca te gaan! Pfffff! Opscheppers, we vragen toch niet aan de politie om ons te begeleiden als we naar Brasilie of Indonesie gaan???
Grappig om te zien is dat de moslims aan de kust zich gevestigd hebben en de katholieken in de bergen, wie is hier de slimst? Goede vraag hè!
We rijden nu langs de kust, de weg is smal, geen stoep of vluchtstrook, dus er gebeurt van alles en nog wat voor ons neus. Hendrik gaat ook vaak op de rem staan.
Plotseling langs één van de stranden zien we stappels groene stenen, dat is de 'stone farmer' die verkoopt de stenen, die op het strand liggen, aan hotels en restaurants voor decoratie doeleinden. Makkelijke job maar wel zwaar!
We gaan weer omhoog de bergen in waar de weg nog steeds heel slecht is. We stoppen bij een kleine warong voor de lunch. Deze is echt limiet limiet! We willen niet weten hoe de ayam gedood en geschoond is geweest, of hoe de rijst gekookt is,.. bah! Het speenvarken loopt achter de warong de restjes op te schokken!! Weer een foutje van de onervaren gids! (hij moet nog veel leren maar het is een schatje)
We volgen de weg en zien nog een paar vulkanen, zoals de Ebolobo, nog actief en rokend. Ook zijn er veel branden geweest, sommige express door de boeren gedaan en sommige uit de hand gelopen brand. De bergen zijn helemaal zwart en het landschap desolaat! We komen in Mbay en moeten een omleiding nemen om de rivier over te steken. De omleiding is meer een jalang dikus (sluipweg) die bijna door het water van de rivier loopt, naast baderende mensen. Onze chauffeur heeft nu haast, gas geven en veel toeteren. De weg is heel smal en af en toe moet hij door de taken van de bosjes langs de weg om ruimte te geven aan de tegenliggers. Soms staat gewoon een boom over de weg, in brand. We contourneren de boom en rijden verder. We rijden door de mangrove en plotseling stopt Hendrik de auto voor een kaal afgebrand bergje. Uitstappen, we gaan de 17 eilanden bekijken waar we morgen de hele dag gaan varen en snorkelen. Wow, wow, wow! Dat belooft nog wat!
We komen aan bij de nonnen waar we twee nachtjes gaan slapen! Simpele kamers, geen warme water en geen internet! Wel lekkere koude Bintangs!
We eten vanavond bij de nonnen en morgen gaan we de hele dag in het water baderen, zwemen, snorkelen en varen!

21 september
Ondanks een constant draaiende aggregaat de hele dag en nacht, hebben we allemaal lekker geslapen. We douchen met de mandi bak en gaan ontbijten. Sober ontbijt zoals de nonen, die we niet hebben gehoord noch gezien, zouden leven. Droge broodjes met pindakaas, jam of chocopasta en een heerlijke koffie toebroek.
Om 8:00 vertrekken we van de haven met een leuke vissersboot voor een fantastische tocht langs de 17 eilanden, maar eerst gaan we de vliegende honden kijken. We varen zo'n 45 minuten en plotseling beginnen de gids en de kapitein van onze boot te gillen. Duizenden, 10 duizende vliegende honden beginnen rond te vliegen. Ze vertrekken van hun bomen en vliegen ons om de oren! We komen ogen te kort om de omvang van dit spektacle vast te leggen met onze camera's. Deze beesten gaan elke dag om 7:00 's ochtends de bananen van een bananen boer opeten en komen ze terug om te hangen in hun bomen. We doen de motor uit om het geluid van de beesten te horen, indrukwekkend!
We vertrekken verder om de andere eilanden te verkennen en langs onze vaarroute ligt een zeewier boer voor de cosmetische industrie. We varen nog een halfuurtje langs mooie stranden, mooie eilanden, mooie koralen. De zee veranderd telkens van kleur door de gevarieerde diepte van de zee en de verschillende ondergronden. Prachtig donker blauw, groen, licht blauw, licht groen, ongeloofelijk mooi!
Om 10:00 meren we af bij een prachtig bounty strand om te snorkelen en te lunchen. Het water is aangenaam warm en redelijk helder. We snorkelen ruim een uur temidden van prachtige gekleurde visjes, sommige herkennen we van Bunaken (Sulawesi) vorige jaar, sommige zijn nieuw voor onze ogen. De gids en de kapitein bereiden onze lunch, we eten vandaag ikan panggang, een verse barracuda en een andere groot vis. Om 11:30 gaan we in de schaduw zitten en bij ons geimproviseerde buffet vullen we onze borden met allerlei lekkernijen. Na de lunch duikt JB nog een keertje in het water, de dames blijven 'poedelen' in het warme water.
We gaan verder varen om bij een ander eiland nog een keer te gaan snorkelen.
Hier is het snorkelen veel mooier! Er zijn nog veel meer nieuwe visjes, zoals de 'botero' vis, of de zwemmende rat zoals JB hem omgedoopt heeft. De koralen zijn ook van bijzondere schoonheid, rood, goud-geel, blauwe, paars prachtig! Ook zien we een blauwe oester die zich opende en weer dicht ging. Ook de Nemos waren van de partij als ook de gele, de bruine, de blauwe, de gestreepte, etc.....een bijzonder maxi aquarium!
We badderen tot 16:00 en varen terug naar de haven. Onderweg, gooit de zoon van de kapitein een lijntje in het water om voor het avondmaal wat te vissen. We zien hem aan de lijn trekken en plotseling roept hij zijn vader. Ja hoor, hij had net een barracuda aan de hak gekregen en papa helpt hem de vis uit het water te halen. Geweldig samenwerking, kind trots, papa blij!
Bij het uitladen van de spullen, laat ik in een onhandige beweging de tennisschoenen van Eline in het water vallen. GVD!!! Gelukkig kan JB goed hengelen.
Aangekomen bij het hotel snakken we allemaal naar een lekkere bintang maar ons lichaam snaakt nog meer naar zoet water. Dus even alle spullen afspoelen en dan lekker borrelen. We eten nog een keertje in onze gezellige SVD nonnen verblijf zonder nonnen!

22 september
Laatste ontbijt bij de missionaris, dus geen nonnen, we gaan morgen echt bij de nonnen slapen. We lopen richting een lokale pasar en zien voor het eerst veel vrouwen die betel kouwen en rode tanden hiermee krijgen. Ik weet niet wat voor gevoel ze krijgen, maar als ze dat spul spugen dan krijg je een rode vlek op de grond, grappig en kleurvol!
We vertrekken en rijden over een kleine, smalle weg, prachtig, tussen de struiken, af en toe een explosie van kleuren van de bougainvilliers vol geladen met bloemen. We spotten drie kleine apen in een meer afgelegen gebied.
We klimmen, de weg is zeer slecht, het voelt als een echte trilplat volgens Eline. We zien Maccadamia farmers en Bananen farmers, deze laatsten moeten hun oogst groen plukken anders worden de rijpen bananen door de vleermuizen en de apen opgegeten. Plotseling stopt de chauffeur! Ja hoor, een lekkenband! 25 minuten later rijden we weer en zien in de verte de ebolo vulkaan, zo imponerend! Het landschap is heel mooi en zeer afwisselend.
We stoppen bij een warmwater bron park. Het schijnt dat de water daar 45 graden is, heel heet lijkt me! Het Park ziet er vervallen uit, de kleedkamers zijn een enorme modderpoel, maar ja gisteren was het zondag en het schijnt dat dit park heel populair is bij de lokals. Het is 35 graden buiten en we gaan badderen in een natuurlijke bron van 45 graden, wie is gek hier??? We zakken met moeite ( Jb,Fran en Joke) in een van de heetwater bron bassins, warm, warm warm. Ons lichaam moet eraan wennen, we blijven 5 minuten erin en gaan 'afkoelen' buiten. Onze lichamen moeten de warmte kwijt en dat is te zien aan onze natte t-shirts. Koude colas en een sprite helpen om deze extra warmte te verwerken.
We rijden langs Soa en Bajawa, onze verblijfplaats, maar we stoppen eerst voor de lunch in het Restaurant Camellia (chinees), waar we matige Koloba babi asin manis, met veel vet vlees, Koloba babi pedis in tomatensaus, Soto ayam zonder rijst en met kippevellen en mie kuah ayam (soep). Het was niet echt bijzonder!
We cheken in bij het hotel Happy Happy, door nederlanders gerund, en voor ons geluk treffen we internet, na drie dagen zonder, is het wel afkikken!
We verkennen onze prima kamers en rijden verder naar het traditionele dorp Bena. Onderweg treffen we de grandiose en imposant Gunung Inerie (2245 mts), die voor het laatst actief is geweest in 1871. Ook zien we bossen met mega grote indrukewekkend bambus.
We komen eindelijk bij het dorp Bena. Er hangt een soort mysterieuse atmosfeer in de lucht. De 9 houten huizen zijn heel erg mooi en geven ruimte voor 361 mensen, soms wonen er 5 familie per huis. Joke blijft achter met de priester van het dorp, het oudste man van het dorp, 89 jaar oud, en spreekt nederlands. (Hij heeft les gehad van de nederlandse missionarissen)
Het dorp heeft veel hoge treden en veel plateaus waar de ceremonien worden gevierd met veel slachtingen van buffalos en varkens, er kunnen soms 18 buffalos geslacht worden tijdens een ceremonie. We zien nog vers bloed op en langs de stenen! De mensen zijn mooi en de huizen mooi versierd. Prachtig dorp!
We vertrekken na de orangkika te hebben gezien, (de dorpsgek,) en rijden richting een panorama terras voor de zonsondergang met de Gunung Inerie als achtergrond. Zooooo moooooi! Met nachtlicht rijden we terug naar het hotel.
Vanavond eten we met de jongens (Sefrin en Hendrik) in een ander restaurant Bitos. Het eten wordt in etapes geserveerd, als je aan de beurt bent kun je eten, als je eten niet klaar is moet je wachten, het kan zijn dat als iedereen gegeten heeft er nog een zijn gerecht moet krijgen. Ondanks de vele blanken gezichten in het restaurant, het eten is voortreffelijk lekker! Terug naar het hotel en vroeg slapen, morgen weer om 6:00 op!