Deel 3 - JB en Joke

Deel 3 (Joke/JB)

10 september
Vandaag scheiden onze wegen zich voor een dag of 5. Wij gaan naar Borneo, Eline en Francoise gaan via de Bromo naar Bali, waar wij na de riviertocht over de Mahakam weer aansluiten. Onze dag begon al goed. Wij hebben een vast ritme van 1 uur voor het ontbijt (dat zeker in het Malle Pietje hotel de moeite waard is), en 1 uur om op te staan en koffer pakken. We worden om 8 uur bij het hotel opgehaald dus de wekker op 6 uur. Mooi mis, 7 uur de bel aan de deur, Eliene. Geen wekker gezet. Dus hup,hup, aangekleed ingepakt en toch nog om 7.30 aan het ontbijt. (nu maar even geen nasi) Uiteindelijk om 8.03 in het busje. 
Op het vliegveld altijd weer een verrassing wat je extra moet betaling. Gisteren was het overgewicht.(118.000 roepi roepi). Dat hadden we vandaag ook verwacht (Max bij deze maatschappij is volgens de ticket 15 kilo) maar nee, hoef niets extra te betalen maar nu wel belasting van 150.000. Die hoef je weer niet te betalen als je met Garuda vliegt. Zie het maar als de charme van dit land
Prima vlucht naar Balikpapan. De tijd moet een uur naar voren. Tweeëneenhalf uur vliegen was dus maar anderhalf, ha,ha. Op het vliegveld hebben we onze ogen uitgekeken. Super modern, alsof je in een rijk oliestaatje landt. Later hoorde we dat het net twee maanden open was. En ja hoor, weer een mannetje met een bordje. Nu met Jan Bernardus ter Horst en Elizabeth Carolina ter Horst. (Ja Lien had jij toch met JB mee moeten gaan) Dat is onze gids Ekoen. Met chauffeur Elias (zo'n leuk manneke zonder tanden) was het nog een lange rit van 13.30 tot 18.00 naar onze houseboat. Onderweg naar jackfruit gekeken, gekocht en ter plaatse geproefd. Aan het einde van de rit veel oponthoud door wegrenovaties. 
De boot is geweldig! Met een bemanning van drie mannen en een vrouw worden we helemaal in de watten gelegd. Ita kookt aan boord en rond 18.30 stond de soep met drie gerechten en witte rijst voor ons op tafel. Onze "hut" is boven, wel een beetje eng trapje maar dat went snel. Met drie matrasjes op elkaar gaat het vast wel lukken. Boven is ook ons privé dek met drie luie stoeltje dat boven de stuurhut ligt. Je kijkt dus recht vooruit. Dit is het leukste plekje van de boot. WC en douche, alles simpel maar het werkt. We gaan met z'n zessen een paar mooie dagen tegemoet. Morgen nog wel even een paar Bintangs inslaan. Vannacht wordt er om en om door de mannen door gevaren zodat we morgen ochtend in de jungle wakker worden PS. Zolang we varen zijn er volgens Ekoen geen muggen. Tot nu toe lijkt hij gelijk te hebben en hebben wij ons voor niets in gesmeerd. 

11 september
De nacht was even wennen, met de motor aan en varen lijkt een beetje op het slapen in een vliegtuig. De hut is verder prima, onze eigen lakenzak toch wat krap. Uiteindelijke best lekker geslapen. Toen we wakker werden lagen we voor de kant en hoorden veel vogel geluiden, waarover later. Douche op een mandibak manier ook prima en toen met Ekoen een wandeling door een plaatsje gemaakt. Door de hoge waterstand in de regentijd zijn er geen straten in de stad maar allemaal vlonders van ijzerhout , heel apart. Nu worden de vrolijke vogel geluiden die wij hoorden ook duidelijk. Dat blijken zg birdhouses te zijn. Je investeert 20 miljoen in een vogelgeluidsinstallatie dat in een soort toren zit en na drie jaar hebben zich genoeg vogels in de toren verzameld, die een soort slijm geven waar Chinezen soep van maken en dat levert 4 miljoen per kilo op. Hoe zo, mooie vogelgeluiden.
Nog even twee nachthemden voor Joke opzicht uit een warong meegenomen.Joke is als wij terugkomen met de boot wezen tanken. Nu wachten op onze longtail boot.
Al snel komt een snelle stoere jongen met dito kano. Met zitje,dus met rugleuning en kussen ( dat na een hele dag toch wel hard zit). We gaan de hele dag met deze longtail op pad. Al snel zien we een neusaap, makaken en roofvogels. Mooi is ook het ijsvogeltje wat we regelmatig terug zien net als de aapjes. We zagen nog twee keer een hele giftige slang in de boom boven het water slapen. In de regentijd gaan ze deze kreek niet in. Te gevaarlijk vanwege deze slangen. Het meer dat we oversteken is enorm qua oppervlakte maar er staat maar heel weinig water zodat we regelmatig met de boot en de schroef op de stenen klappen .
Geen probleem, zoals hier nooit iets ook maar enig probleem is. Op de heenweg worden er gewoon een paar extra schroeven gekocht en onderweg als wij even plassen, haalt de "kapitein" de schroef even los en hamert hem weer even recht. Zo gaat dat hier.
De lunch is een echte verassing zowel qua plaats, in de boot in de jungle als qua samenstelling. (was prima verzorgd door Ita.) De kreek kunnen we helaas vanwege de lage waterstand niet helemaal uitvaren maar we zijn al voldoende beloond met wat we allemaal gezien hebben. Nu over het meer naar mijn favoriete uitstapje, ja de dansjes voor de toeristen. Daar moeten we eerst een flinke steile steiger voor op en Joke heeft start problemen door het lange zitten in de kano. Geen probleem , de gids belt zijn vriend en Joke gaat achterop zijn scooter naar het longhouse. De vriend blijkt zelf mee te doen in het orkest. Gelukkig zijn dit korte en vrolijke dansjes in tegenstelling tot in Sumatra. Hoewel we hadden gezegd niet de toeristendans te willen meedansen was het toch onvermijdelijk. Een lik crème als zegen, een stok en een rammelaar. Daar gingen we. We, was niet meer dan de gids een Australiër en ik. De hele voorstelling voor drie toeristen! Als kettingen droegen ze Nederlandse munten van Wilhelmina om hun nek. Nou best grappig door het enthousiasme van de kinderen. Daar nog even Bintang gekocht en terug naar de kano ( Joke weer achterop op de scooter, maar het ging al beter) en terug naar onze houseboat.
Op de boot is het een soort thuiskomen. Koffie , Bintang , eten en dan verslag maken op ons eigen bovendek. We varen nu in het pikdonker bij een geweldige sterrenhemel naar de volgende stop. Morgen weer kano en kreek met dieren.

12 september
Lekker geslapen en heerlijk gedoucht ( met de mandibak en dat wendt snel) lekker fris.
Op de kade zit een mannetje schroeven voor de motoren van de longtailboten bij te vijlen, gaan ze sneller van! Na het ontbijt komt de kano voor de ochtendtrip langszij met een wat ouder mannetje er in. Uitgezwaaid door de complete bemanning gaan we dieren spotten maar door het bewolkte weer viel het tegen met wat we gezien hebben. Bijzonder was waren wel de twee toekans die we hebben gezien. Het kano-"mannetje" was ook niet zo bedreven in dieren spotten en zeker niet in het tijdig stoppen van de kano. Al met al was het toch een prachtige tocht door de rivier en later door een smallere stroom. 
Het keerpunt van de tocht is een dorpje waar je gewoon bij een lokale bewoner aanlegt even van hun kamer ketil gebruik maakt en een praatje maakt. De toiletten zijn hier geen probleem. Gewoon een huisje op de steiger zetten en een plank van de steiger wegzagen en klaar is de toilet. De familie waar we aanlegden was een viskweker, die net een partij vis uit de vijver had gehaald die niet goed groeide. Voor het schoonmaken van deze partij vis worden de buurvrouwen in gehuurd. Ze zijn ingesmeerd met dezelfde crème die wij bij het dansje op het gezicht kregen. ( dit is tegen het verbranden van de zon) Had joke ook moeten gebruiken op haar benen want die zijn aardig rood. Dit komt omdat ze voor in de boot zit. Met hun vlijm scherpe messen klaren ze met zijn vieren het karwei in drie uur en krijgen daar 50.000 roepi roepi voor.
Op de terugweg hebben we iets meer geluk met het aapjes kijken maar ze zijn schuw. Als je met de kano dichterbij komt verdwijnen ze in de bush. Een grote kolenboot en de trage kanoman droegen ook niet bij aan het succes. We hebben ze wel goed gezien maar niet goed kunnen fotograferen. 
Terug op de houseboat heeft Ita weer een overvloedige lunch aan ons voorgezet. De gids is prima en een goede dierenspotter. Dankzij hem hebben we heel mooi de toekans gezien. Nu zijn we niet meer meneeeeeer als bij Armando maar "Mister Jan". Hij spreekt goed engels en legt veel uit. S' avonds is het ook leuk om hem te kletsen. 
Na de lunch varen we door verder stroomopwaarts. We passeren nog enkele enorme kolen bakken maar verder wordt de rivier nu stiller. Op ons eigen voordek genieten we met koude Bintang (nog even niet voor Joke die nog aan de pil van dokter Yogja zit) van de tocht bij zonsondergang. Het is warm!
Vannacht slapen we in Melak. We liggen aan een hospitaalschip vastgemaakt en voor het eerst gaat nu de airco in onze hut aan ( daar voor moet eerst de motor harder gezet worden) maar het werkt zoals alles het prima doet. Morgen tussen 7.30 en 8.00 ontbijt en dan met auto een ochtendtrip naar een natuurpark en een longhouse.

13 september
Vanochtend geen kano maar een ochtend tripje met de auto. Onze boot ligt laag en de klim naar de weg is stijl. Onze gids gaat verkennen waar we de weg gemakkelijk kunnen bereiken. Dat is nog niet eenvoudig omdat de loopplank die tussen tussen de trap en een vlonder hoort te liggen half in de rivier ligt maar zoals altijd wordt het opgelost. Een mannetje die net een bad in de rivier neemt, helpt mee om de loopplank uit het water te tillen. Daarna wordt die door een van de jongens van boot schoon geschrobd. Met hulp van Ekoen komt Joke goed aan de wal waar de auto klaar staat. 
Melak heeft een soort boulevards alsof je door Nice rijdt, terwijl het geen drukke stad is. De stad is ooit tot ontwikkeling gekomen door dat er goud werd ontdekt. Als eerste komen we op een bijzonder soort plein, dat ik maar het plein van de verzoening noem. De overheid heeft dit aangelegd om problemen tussen de oorspronkelijke bewoners (Dayaks) en import Buganezen het hoofd te bieden.
Dan gaan we door naar een nog origineel longhouse. Weinig toeristen gedoe. Het bestaat uit een enorme gezamenlijke ruimte over de hele lengte en halverwege beginnen de prive vertrekken van de verschillende families. We komen in contact met een paar mensen en de man legt ons het lokale gokspel uit. Iedere speler beschikt over zijn "kampioens" notemuskaatnoten. Je daagt de ander uit dat jouw noot de zijne zal kraken. Dat kraken gaat tussen twee houten waar beide noten op elkaar in geklemd worden. De uitdager mag dan met een hamer een klap op het hout geven. Degene wiens noot heel blijft is de winnaar. Waar het om draait is dat op de uitkomst gewed wordt. Uiteraard worden "kampionsnoten" ook nog voor vele miljoenen verhandeld. Zeg maar een alternatief voor het hanengevecht. 
Joke had natuurlijk snel contact met een kindje dat niet meer bij ons weg wilde en onder luid protest door de moeder werd weggehaald. 
De volgende stop is het bezoek aan de zwarte orchidee, die in een natuurpark groeit. Joke blijft bij de ranger omdat de wandeling iets te lastig is. Het is meer een soort duingebied met zand en lage begroeiing. Toch noemen ze het een bos. We zien diverse zwart orcideeen , een termieten nest in de bomen en een zg condoom bloem. Aardig.
Volgende plek is de waterval. We moeten daar even lopen omdat de weg onbetrouwbaar voor de auto is. Joke gaat zien hoe ver ze gaat komen. Toch nog een flinke wandeling die eindigde met een trap met 66 treden. Het is een leuke waterval. In het regenseizoen is het geweld tweemaal zo groot. Joke gaat weer keurig de 66 treden op(applaus). Nu nog de weg die redelijk steil naar boven naar de auto gaat op. Maar gelukkig hoeft dat niet. De chauffeur heeft de auto toch langs de geulen gestuurd en komt ons bij de trap oppikken 
Nog even ATM-en en twee cadeautjes voor mannen die vader en opa worden kopen. Dan terug naar de boot. Ita heeft de lunch met tauge chai al klaar staan. Daarna beginnen we direct aan de terugreis naar Taranggon. We zullen de hele nacht doorvaren. Het gaat nu, stroomafwaarts, een stuk sneller. Iedereen is met een middagdutje bezig en ik schrijf het verslag op ons prive bovendek. Links en rechts trekt het groene lint aan de rivier voorbij en waar ik toch nog even twee toekans kon spotten, een stel kleine zwarte aapjes. Verderop komen we langs kapokbomen waar ook veel aapjes in zitten. Waar je ook langs komt is een omgeslagen kolenbark. Dat is 4 maanden geleden gebeurd als gevolg van het schuiven van de lading. Daar zijn 5 bemanningsleden bij omgekomen. 
Voor het slapen kon Joke ook weer van een drankje genieten omdat zij nu klaar is met de pillen kuur en alcohol weer mag. We hebben de blauwe knoop met veel plezier over boord gegooid.
Om 3 uur in de nacht is de boot gestopt op een rustige plaats zodat iedereen van een goede nachtrust kon genieten. Helaas lagen we vlak bij een moskee je raadt het al 4 uur opstaan voor het ochtend gebed. Maar wij wij hebben ons nog eens omgedraaid tot 7 uur. Nu aan de koffie en ontbijt.

14 september
Na gewekt te zijn door de Olga Commandeur van de lokale moskee zijn we vroeg op. Wij blijken vannacht twee uur varen voor Tenggarong gestopt te zijn. We krijgen dus eerst nog een ontbijt bij opkomende zon op de rivier.
In Tenggarong gaan wij het museum van de sultan bekijken. Het is gevestigd tegenover onze aanlegplaats, maar om aan de wal te komen moeten we eerst via twee andere boten overklimmen. Met behulp van een stoel en allerlei zeer behulpzame bemanningsleden komen we gemakkelijk bij de straat. Het ging joke beter af dan op de heen weg.
De toegang bij het museum is zoals in heel Indonesië, eerst aan het ene loket een kaartje kopen en dan bij het volgende loket weer afgeven. Het is gevestigd in een oud Nederlands militairgebouw. De collectie is heel leuk. Er blijken ook nog stukken die recent door Nederland aan Indonesië te zijn teruggeven bij te zitten. Uiteraard moeten we nog met een paar lokalen op de foto. Voor een zondag is er opvallend veel jeugd in het museum. 
Na dezelfde overklimactie komen we rond 11.00 weer op de houseboat. Daar gaan we onze laatste lunch (gebakken terong en tauge chai) krijgen en dan is dit feest helaas teneinde. Dan het afscheid van onze stuurmannen en lieve Ita. Ekoen rijdt met ons mee naar Balikpapan. Dat ritje is na de weinige slaap voor iedereen wel even een knikkebolmoment. Onder weg ook de eerste regen die we hebben gezien. 
Dan altijd weer een moeilijk moment als je vijf dagen intensief met een leuke en goede gids bent opgetrokken. Maar ja het is onvermijdelijk. Emailadressen uitwissenen en lang zwaaien. Het was fantastisch.
Het hotel is luxe maar wel met beveiliging voor de deur. Man met de spiegel die onder je auto kijkt. Wij moeten door een poortje net als op het vliegveld. De handbagage wordt gecheckt. Dan mogen we naar binnen. Het moet niet gekker worden. Maar dat wordt het wel. Het gaat heel formeel we moeten allerlei papieren tekenen en zelfs een niet rookverklaring. Eenmaal op de kamer geen internetverbinding dus bellen, ja ja wordt aan gewerkt wij bellen u terug. We hebben een kamer helemaal aan het einde van de gang en ik denk dat die afstand de boosdoener is dus stel voor dat we een andere kamer krijgen. Na enig gedoe kunnen we verkassen. Ze doen echt wel hun best maar het duurt gewoon even. Nu kunnen we verbinding met Bali maken. Morgen komt om 7.30 de auto voor het vliegveld.