Deel 3 - Eline en Françoise

Deel 3 (Fran/Eline)

10 september
De wekker op 6:00 gezet, we gaan vanochtend samen ontbijten om JB/Joke uit te zwaaien. Om 7:00 tikken we op hun deur om samen te ontbijten, hun wekker was niet gegaan! Stress, stress, stress! Snel aankleden, koffers dicht gooien, douche doen ze later aan boord in de boot. Ze zijn zo snel dat we nog bijna een halfuurtje hebben om het royale ontbijt van de Majapahit te nuttigen.
Om 8:00 vertrekken ze naar het vliegveld om naar Balikpapan te vliegen. We blijven nog een poosje om te genieten van het hotel tot 11:00, dan komt Audi (wat een toepasselijk naam van onze Bromo chauffeur) ons ophalen en rijden we naar de Bromo. We rijzen met twee rugzakken (echte bakpakkers hé!), de koffers blijven in het hotel, morgenavond mogen we nog een nacht doorbregen in dit prachtig hotel.
Rond 11:00 komt audi ons ophalen met een mooie Avanza van Toyota! We rijden richting Pasuruan en zien al een paar vulkanen, waarvan een met lichte rookt pluim.
We stoppen en Audi koopt twee kleine groene doosjes, een typische lekkernij van oost Java, de klepon. Dat zijn kleine groene ballen bedekt met geraspte kokos en waarin een verrassend zoete vloeistof je mond vult bij de eerste bite. De ballen zijn warm en heel lekker.
We rijden op de 'trans Java', een weg die door de Nederlanders geopend werd. We passeren Bangil en Pasuruan, en verderop stoppen voor een koffee. Audi heeft drie lekker maïskolven gekocht en we eten ook de rest van de klepons op. We kopen een cola en een sprite voor belanda prijs 20.000 rp (op de flessen staat 3.950 rp), Audi moest er wel van lachen, wij ook een beetje!
We verlaten deze trans Java weg en rijden door de kampons. Hier vinden we weer de kleine uitkijk platforms voor de huizen die zo vaak gebruikt worden voor een dutje of om te kletsen met de buren. We beginnen de klim van zee niveau naar meer dan 2.300 mts. De airco gaat eruit, de auto trekt niet meer. Bovenaan de bergen zien we veel groenten plantages (prei, kool, aardbeien) en tot ons verbazing, in een bocht, een stallage vol met edelweis. De bloemen en het landschap lijken voor een momentje op Zwitzerland!
Vlak voor aankomst zien we nog chilis XXL, grote ronde rode rawietjes en komen langs een balinese wijk.
Plotseling over een helling roept Audi, de Bromo! Wow, wow, wow, wow! Inderdaad, ligt ons hotel tegenover de Bromo (2392 mts en Gunug Batok (2400 mts). Wat een indrukwekkend landschap! We checken in en lopen naar de rand van dit maanlandschap om daar de zonsondergang af te wachten. Er is veel mist al en de wolken rollen over de top van de bergen de vallei binnen. De zon gaat onder, de kleuren worden langzamerhand warmer en geler. Prachtig, prachtig! Ineens is het hartje winter, de temperatuur daalt van 25 graden naar 11 in ongeveer 30 minuten! Was de winter ook maar zo snel voorbij!
Om 19:00 gaan we, samen met vele franse en belgen touristen, in het restaurant zitten en snel in bed duiken, want om 3:00 gaat de wekker. De bintangs gaan vandaag plaats maken voor de vodka, om op te warmen!
Het is 21:00 en we vallen in slaap als stenen, zal de hoogte zijn :-)

11 september
Om 3:00 gaat de wekker! Het is ijskoud! Douchen nu, no way! We gaan de stof in dan douchen als we terug zijn. We pakken onze cameras, statieven, truien, water en worden door Audi meegenomen naar ons privé Jeep. We stappen in en rijden in het pikkedonker 45 minuten, eerst in de valei van de vulkaan en daarna de berg op. We klimmen, samen met een enorme slinger van duizende jeeps achter en voor ons, tot 2700 mts hoog waar we de zonsopgang over de Bromo gaan bekijken. De weg naar de top is al vol geparkeerd, we moeten de rest lopen tot de top. Er heerst een soort frenezie in de lucht, we worden ingehaald door brommers die mensen naar boven vervoeren. We lopen al ruim 15 minuten in de knalpot lucht van de brommers, we zijn kapot van de beklimming! Het is 4:00, het is koud (7-8 graden), het is donker en het, is vol gepropt met duizende touristen van alle nationaliteiten. Waar komen ze allemaal vandaan??? Het leek zo rustig bij ons hotel! Audi maneuvreert in de meute en vind ons een prachtige plek voor een groep nederlanders!
We wachten ruim een uur in de koud totdat de zonlicht begint te verschijnen. Een dunne rose streep kleurt de horizon, we beginnen het relief te ontdekken. We weten dat de zonsondergang en opgang in de tropen redelijk snel kunnen zijn, dus we schieten duizende foto's! De rose streep wordt oranje en dikker. De spanning is te snijden! Het relief begint steeds meer zichtbaar te worden. We boffen het weer is perfect, volle maan, lucht helemaal helder. Aan de voeten van de bergen ligt een dunne lag fog, wat het relief een extra dimensie geeft. De zon is er nog niet en het is al prachtig! Plotseling zien we de nog zacht oranje rand van de zon achter een heuvel verschijnen, mensen beginnen in transe te raken, ooooooooooooh! Eline begint te filmen want het kan zo maar afgelopen zijn, en inderdaad, binnen 5 minuten was de zon in volle glorie boven de berg en zijn stralen illumineerden de valei, nog deels afgedekt door de ochtend fog. Wat een spektacle!!!
Maar we hebben nog niet de Bromo gezien, Audi neemt ons bij de hand naar een andere fantastische plek waar de Bromo, Gunung Batok en Semeru hun alle mooiste kleuren laten zien. We schieten weer 100 fotos! Het is adembenemende mooi!
Rond 6:00 lopen we weer naar de Jeeps, deze keer met een masker, de knalpot lucht is nu nog zwaarder want de Jeeps vertrekken ook allemaal tegelijkertijd. We stappen in, naar beneden is toch makkelijker, en rijden naar de valei met de andere duizende jeeps. Prachtig tafareel, ochtend zonlicht, stof wolkjes, Jeeps, motoren, je zou bijna zeggen dat we de Dakkar Rallye aan het doen zijn. Nou, inderdaad bijna, want we parkeren in een soort etape bivouac, aan één kant de jeeps, de andere kant de motoren en de paarden. Ja ja ja, we gaan niet de 2 km naar de Bromo lopen maar te paard doen! Wat een ervaring. We worden op de paarden gehesen en worden begeleid door mannen gekleed als bedouinen. 15 minuten later komen we aan bij de voeten van de krater van de Bromo, waar een enorme stijle trap met 250 treden op ons staat te wachten. Dat is even slikken! Eline twijfelt, maar gaat toch mee naar boven. We beginnen de klim, met alle andere 100 touristen, de ene meer buiten adem dan de ander, het is net spitsuur! Af en toe stoppen we om naar adem te happen en de rikketik van ons hart rust te geven. De zwavel lucht valt vandaag mee, de wind jaagt de viese geur de andere kant op. We komen eindelijk boven en het eerste wat opvalt is een kolkend geluid, we zien nog niets, maar het geluid is indrukwekkend. Een paar stappen en we hangen boven de lip van de krater, kijkend naar het hart van de vulkaan waar de rook uitkomt en het borrelende geluid. We blijven kijken naar die hypnotiserend rookwolkjes die elke keer andere vormen aanneemt. 100 foto's verder gaan we weer naar beneden, plan plan sadja. De benen beginnen te verzuren, gelukkig hoeven niet het traject terug lopend te doen. Nyoto staat op ons te wachten met de twee paarden, pardon, poneys, maar wel mooie poneys. Schijnt dat ze aan het eind van een werkdag, door de basjes gemasserd worden, lekker gedachten toch?
We rijden terug naar het hotel, door het stof van de andere jeeps, en komen aan in onze Lava View Lodge rond 8:30. Met onze ogen nog vol verbazing over de spektakels die we net gezien hebben, gaan we ontbijten en snel een paar foto's op Facebook zetten.
We pakken een douche en vermoeid maar voldaan stappen we de auto in met Audi terug naar Soerabaya. We denderen van 2400 mts naar zeeniveau in een kleine uurtje. Nog twee uren en we zijn er, we doen hazeslaapjes tussendoor, de nacht was toch ongewoon kort. Aangekomen in Soerabaya, we halen Teguh op, die ons beloofd heeft het gebouw van de Javansche Bank te laten zien. Dit gebouw was de eerste bank in Asie en was door de Nederlanders aan de Handelstraat gebouwd. Teguh wandeld met ons, onder 35 graden en volle zon, in een wijk vol met oude gebouwen. Leuk, maar we zijn moe en willen de Javansche Bank zien. Eindelijk, naar meer dan halfuurtje rond lopen door een viese wijk vol met verlaten antieke gebouwen, stappen we de Javaansche Bank binnen, of wat het ooit is geweest. De bank bestaat niet meer is sinds 2012 een museum. Een van de security neemt ons naar binnen, de gids is aan het bieden in de mosquee, en langzamerhand ontdekken we dit superbe gebouw. Mooie hoge plafonds, glas in lood ramen en plafonds, de oude gichets/loketten in mooi tik hout, een antieke loodzware draaideur. Alles is super goed gerestaureerd! De gids neemt ons mee naar beneden bij de kluizen en hier ontdekken we een fantastische hoogstandtje creativiteit en geniale truc om alle kanten van de grote vierkante kluizen-kamers in de gaten te houden. In de 4 hoeken van de brandgang, buiten de kluizen, heeft men lange spiegels gezet die naar elkaar richten. Dus je kunt alle kanten van de kluizen controleren door slechts naar een spigel te kijken. Fantastisch!
We rijden terug naar het Majapahit Hotel en nemen afscheid van Audi (en zijn Toyota) en Teguh. We gaan rustig een zwembad pakken en nog een beetje genieten van dit super hotel.
Om 19:30 gaan we dineren en snel naar bed, morgen gaat de wekker later dan vandaag maar toch wel vroeg om 6:00.
De anecdote van de dag, bij het afscheid nemen van Teguh en Audi, gaf Eline mij een biljet van 50.000 rp dat ik aan Teguh moest geven als dank voor het leuke wandeltochtje langs de oude gebouwen met 35 graden in de volle zon! Ik stop het biljet in mijn broekzak en dan bij het handen geven om afscheid te nemen, geef ik in zijn hand het biljet, hij blij, kreeg toch een fooi. Nou, vanavond toen ik mijn broekzakken leegmaakte zag ik ineens een biljet van 50.000 rp!!! WTF!!! Ik heb aan Teguh een bonnetje van een maaltijd of van een aankoop in de stad ipv dat geld gegeven. Wat zal die balen!!!

12 september
We worden om 6:45 gebeld door de chauffeur, ik denk dat die bang was dat ons zou overkomen wat JB en Joke is overkomen, de nachtmerrie van elke reiziger: zich verslapen en de trein of vliegtuig missen. Lekker ontbijten voor de laatste keer, het hotel nog een keer goed bekeken en we stappen in bij onze chauffeur om naar het vliegtveld te gaan. De chauffeur is niet in Soerabaya bekend en hij wordt begeleid door een levende GPS, namelijk een mannetje op een scooter van het hotel.
Aangekomen op het vliegveld, alles loopt op rolletjes, we hebben zelfs tijd voor een overheerlijk Caramel Macchiato bij Starbucks, die hadden we hier vorig jaar ontdekt.
We lopen op tijd naar de gate, lopen door de security en plotseling zien we dat de vlucht 30 minuten vertraging heeft. We vragen aan de security of we weer eruit kunnen, en ja hoor, dat kan hier in Soerabaya airport. Dus we lopen eruit en zoeken naar een elektronica winkel want we willen een selfiestick kopen. Iedereen loopt hier rond met selfiestick, heel praktisch, klein, opvouwbaar, je neemt mee in je tas en je hoeft nooit meer rare gezichten te hebben in je selfies omdat je arm te kort is! We vinden hem! Een mooie turquoise selfiestick!
We lopen terug naar de gate en gaan weer door de security. Met 1 uur vertraging vertrekken we uit Soerabaya richting Denpasar (Bali). Met mixed emotions verlaten we Java, een prachtig en aangenaam eiland. Bali is super toeristisch, dat weet iedereen en we zitten in Tuban, vlakbij Kuta, het Ibizza van Bali! Dat wordt schakkelen!
Vanuit de lucht zien we hoe mooi Java en de omringende eilanden zijn. We zien ook heel duidelijk waarom deze regio 'The ring of fire' wordt genoemd, het is een hele bonk vulkanen, de ene rookt, de andere slaapt, de ene is bedekt met bossen, de andere is kaal.
Opvallend we zien geen belandas in het toestel, alleen lokals, dat beloofd wat! Aangekomen op Bali zien ook geen blanke toeristen op het vliedgeld! Dat gaat lekker! Aangekomen bij ons hotel spatten al mijn dromen uit elkaar! Kuta/Tuban is een enorme nest van blanken toeristen! Het hotel is mooi, de kamer ook, we beslissen een rondje te maken om de omgeving te verkennen. Rampen boven rampen, door onze ontwetenheid, slaan we buiten ons hotel rechtsaf richting het strand, Kuta dus achteraf! Ik voel me gelijk in Rio of Ibizza. Een rij aan restaurants en lounge bars met DJs animeert het strand van 4 km lang! We zoeken een rustig plaatsje op het strand en profiteren van het mooie weer tot de zonsondergang, die zijn hier heel gerenomeerd. Inderdaad ze zijn fabuleus, het strand vult zich met duizenden mensen, romantische stellen, verkopers, om een kijkje te nemen en veel kiekjes te maken.
18:30 is bijna donker we lopen terug naar het hotel om te borrelen, eten en de excursies van morgen te regelen. Het leven van een toerist is geen kattepis! We eten een heerlijk Saté Ayam Kalas en een Nasi Panggang in het hotel zelf, het schijnt een hele goede keuken te hebben. En inderdaad heel smakkelijk en de nasi wordt verrassend geserveerd in een enorm (tabak) blad! Heel grappig om dat ding te uitpakken!
We zullen de chef van de transporters morgen spreken omdat die al in bed ligt! We sluiten onze eerste balinese dag af met een whisky en een Lapis Legit, ofterwel een stuk spekkoek dat we in het Majapahit hadden gekocht! Wat hebben we het toch "slecht".

13 september
Lekker geslapen en na de ontbijt gingen we naar de transport servicebali om een tour te organiseren. Het werd flink 'tarwaren' want hier zijn ze verwend met rijke klanten die in dollars betalen zonder te onderhandelen. Christiaan ter Horst zal hier trots op ons zijn geweest! Na veel gepraat komen we op een deal uit voor twee dagen toeren, met veel tempels en andere bezinswaardigheden.
We beginnen te rijden richting Mas en Ubud. Onderweg beseffen we de grootsheid van de balinese goden. Voor elke huis, winkel, MacDonnalds, staat een klein bakje met verse bloemen en rijst, deze wordt drie keer per dag ververst door mooi aangekleden dames met op hun hoofd een bakje vol met bloempjes. Zo mooi en stijlvol. Bali is een hele grote tempel, de tuinen zijn net paleizen met daarachter of hele simpele huizen of gigantische gebouwen. Je weet niet of het huizen zijn of winkels, banken of commercies. Aan beide kanten van de straten zijn dat net enorme grote museums! Heel indrukwekkend, maar ook heel bombarstisch, overdreven groot.
We rijden nu bij Mas, een dorpje met veel houtsnijwerk winkels. Alles van de boom wordt gebruikt, zelfs de wortels, die worden in 'slices' gesneden en de één maakt er een tafel van en de ander een muur decoratie. Prachtig, enorme dikke tafel bladen van hardhout van Borneo of Kalimantan! Ook zien we honderden winkels met offertempels en standbeelden, natuurlijk voor al die voortuinen moet je wel wat standbeelden en wat tempels kunnen vinden!
Tot nu toe is ons beeld van Bali nog niet echt veranderd. Het is druk, duur en er zijn veel te veel touristen; ons hotel zit vol met engelse families met kleine kinderen en niet van het beste soort.
We vermijden het centrum van Ubud, omdat het daar zo druk is geworden dat je constant vast zit. Het is helaas een tweede Kuta geworden.
We stoppen bij Gua Gajah, de olifante grot. Onmiddelijk worden we benaderd door tientallen verkopers van sarongs, hout werk, in horn van koe gekerfde souvenirs. De tourist wordt hier duidelijk uitgebuit!
We bezoeken de tempel en de grot, waarin je nauwelijks kan adem van de vele wierook stokjes. Er liggen veel bakjes met offers maar ook veel kakkerlakken op de plafons van de kleine gewelfde niches waar de monniken hun meditatie deden 10 eeuwen geleden. Een beetje vies dat allemaal. We lopen even rond en stappen in de auto voor de volgende tempel.
Onder weg merken we dat sommige stenen, bommem, tempels enstanbeelden zijn omwikkeld met een zwart-wit geblokte sarong.
Onze volgende stop is de tempel van Gunung Kawi. Vol enthousiasme stappen we uit de auto en lopen richting de ingang. Een enorme lange trap van 350 treden brengt ons naar een dal, aan de water. We zien de allereerste mooie sawas.
Plotseling, achter een massif in steen gehakte poort zien we de grandiose Gunung Kawi tempel. 4 immense tempels uitgehakt in de rots komen uit de rotswand. Ik houd mijn adem in, zooooo moooooi zijn ze. Hier krijg je een beetje het gevoel van de tempel van Petra (in Jordanie), of van de Incas (in Perou), of van Abuh Simbel (in Egipte). Kippenvel, en het gekke is dat ze niet één wand met 4 immense tempels hebben gemaakt maar twee wanden met elke 4 tempels tegenover elkaar exact hetzelfde! Ongeloofelijk mooi! Ook zien we een schilder die een kleine houten tempel restaureerd met bladgoud, minutieus werk!
We lopen de 350 treden weer naar boven, het is heel warm en de zon maakt elke trede 2 keer zo hoog! We stoppen bij een dame en kopen een zakje met pejehs (rempeas). Uitgeput maar voldaan komen we boven.
We rijden terug richting Mas en Ubug om te lunchen en daarna doorrijden naar Uluwatu.
Toni, dat is onze chauffeur, stopt de auto bij een enorme vreetschuur vol met touristen busjes, we kijken elkaar aan en roepen in koor ofToni door wil rijden, we willen eten in kleine leuke waronggetjes. Omdat we Uluwatu bij zonsondergang willen zien en we hebben nog twee uurtjes te rijden en het verkeer ziet niet mee besloten we de lunch te skippen. Die rempeas die zullen goed van pas komen!
We nemen de jalang tol waar we 10000 rp betalen, om over een hele grote en lange brug langs de mangrove en grote haven te rijden. Heel indrukwekkend staaltje techniek.
We komen om 17:15 aan bij de ingang van de tempel. De zon gaat onder om 18:15, dus we hebben rustig de tijd om de tempel en zijn omgeving te verkennen. We worden gewaarschuwd voor de aapjes die in het park rondlopen en de touristen treiteren, brillen afpakken, tassen doorzoeken. Kleine monsters zijn ze! Met een sarong om ons midden lopen we de paden van de tempel af. Een hoorde aapen steekt het pad over en gaan zitten op de rand van het pad. We lopen onopvallend weg van de kleine monsters en achter ons gebeurt precies waarvoor we gewaarschuwd waren, een tourist wilde de lenzen van zijn camera wisselen en die kleine aap heeft zijn bril te pakken! En hoe krijg je die terug? We hebben dat niet gevolgd, zijn gewoon doorgelopen. Nou de tempel kunnen we niet zien van dichterbij of van binnen want deze wordt slechts geopend voor enkele ceremonien. Dus we lopen even rond, totdat we een punt vinden dat ideaal is voor de foto's. We schieten een hoop mooie foto's en 18:15 lopen terug naar de auto. Die kleine monsters lopen nog steeds rond, het is inderdaad oppassen geblazen!
We rijden in het donker terug naar ons hotel, geen tijd voor en borrel, we gaan direct naar het restaurant en bestellen een Bintang met 2 glazen, Nasi Campur en een Mie Goreng. Wederom heerlijk!
Het is 22:15, we gaan chillen in onze kamer!

14 september
Rustig ontbeten, Toni komt ons ophalen om 9:00 voor het tweede deel van onze Bali ontdekkings tour. Vandaag Tanah Lot, Jatiluwih en Pura Taman Ayun. We hadden de dag kunnen eindigen bij de Tanah Lot, maar dat is juist wat tienduizende touristen doen, dus we beginnen andersom!
Het is Zondag vandaag en het verkeer valt vanochtend wel mee. We gaan eerst de tank van de auto vol gooien met benzine (Premium 6.500 rp p/l, we tanken 35 liters = 231.000 rp, 15 euros voor een volle tank! Das lang geleden). De diesel is nog goedkoop Bio solar 5.500 rp p/l.
Gisteren zagen we de standbeelden met sarongs om en paraplu, nou ze zijn zo gekleed om op de mensen te lijken, en de kleuren geel/wit staan voor heiligheid en de zwart-wit geblokte voor het goede en slechte karakter.
Het valt ons op dat de mensen hier zulke mooie gezichten hebben, en als ze gekleed zijn in hun traditionele kledij, zien ze er zo trots uit op hun cultuur.
We rijden richting Tanah Lot, een tempel aan het water. Het schijnt één van de favorite tempels van de touristen en de verkopers te zijn, hahaha!
We rijden langs een paar sawas waar ze lange lijnen door de velden spannen en plastiek zakjes erop vast zetten om als vogel verschikkers te fungeren. Het is hier roeien met de riemen die je hebt, en plastic zakjes liggen overal op de grond!
We zien ook een aantal Bambu steiger fabrieken. Ja hier bambu is goed voor alles en ze zijn super sterk, dus ze worden uitgebreid in de constructie gebruikt o.a. als steigers.
We merken dat Toni rijst op zijn voorhoofd heeft en vragen wat dat betekend. Als je een offer hebt gebracht, met bloemen, rosewater en rijst, pak je een paar van die korrels en met het water plak je ze op je voorhoofd als een soort zegening.
We komen bij de Tanah Lot aan, wel druk maar minder dan later op de dag, gelukkig, en lopen even rond om de tempel te verkennen. We nemen onze traditionele selfie op een 'sunset' terras en lopen weer naar buiten. De meerderheid van de touristen hier is asiatisch, wij blanken zijn maar een piep kleine minderheid.
Onze chauffeur neemt ons mee naar een koffie plantage/degustatie, we vermoeden het al dat dit weer zo'n tourist trap is, maar ja, iedeeen moet leven is. Dus we gaan lopen door de kruidentuin en gaan een paar bijzondere zoete koffies proeven. Vanille koffie, cacao koffie, gember koffie, lemon gras koffie, etc... Afijn, we lopen weer naar buiten na wat te hebben gekocht en rijden verder richting de, door Unesco beschermde, rijst plantages van Jatiluwih.
Na een lange rit komen we bij de rijst plantages en hier schieten de woorden te kort voor dit adembenemende landschap! De kleine rijst plateaux lopen langs de berg in spinnenweb vorm, kleine zachte curves, één boven de andere, het verse groen van de jonge rijst sprietjes doen denken aan een oasis. Het is zo mooi. De cameras draaien hier overuren, panorama fotos, films, close ups, selfies! Je wilt dir vereeuwigen in je geheugen....en in je camera!
We twijfelen of we hier moeten lunchen in de tientallen touristen restaurants vol gepropt met Duitsers,Nederlanders, Fransen, etc... Dat wordt weer een lunch skippen!
Moeilijk om weer in de auto te stappen om naar de volgende bezinswaardigheid te gaan.
Langs de weg zien we mooi versierde huizen, de muren zijn bedekt met gekleurde stoffen, er hangen buiten mooie decoraties stukken gemaakte met gedroogde palmbladen. Toni vertelde dat dit huizen zijn van mannen die gaan trouwen en hun huis versieren voor hun geliefde, mooi hé? De versiering blijft meerdere dagen aanwezig!
We komen bij de tempel Puri Taman Anyu aan. We lopen binnen een mooi vezorgde tuin en zien in de verte een mooie poort die dicht is en daardoor de tempel niet laat zien, alleen een paar dakjes. Hè!? Weer een gesloten tempel? Nee, de poort wordt alleen geopend voor ceremonien, we lopen langs een kleine muur die de tempel omcirkeld. Een prachtig en elegant tempel complex met vele kleine meren, hoge en kleine torens. De tempel is uit 1634 en zou gelegen zijn in een watertuin met aan drie zijden een gracht met lotusbloemen, maar die hebben we niet gezien omdat het nogal kurktdroog is zegmaar. De diverse meru-torens stellen de bergen voor en de plaats van de goden. De hoogste meru (rechtachteraan) heeft elf verdiepingen en stelt de berg Gunung Batukau voor. Ook zijn er diverse paviljoens. Prachtig!
We rijden met Toni terug naar ons hotel waar we naar een heerlijk koude bintang snakken na al dat gewandel en geslenter in de brandende zon. Het was heet vandaag! (35 gr)
We doen vast wat inkopen voor de samensmeting van morgen! Gaan daarna op weg naar Cafe Batan Waru, aanbeveling uit de loney planet, dus dat moet weer goed zijn!
Na een wandeling van 10 min. komen we aan. Bijna leeg terras, als dat maar goed gaat.. We gaan zitten en na de kaart gekregen te hebben, gaat ons hart sneller kloppen, wat een heerlijkheden staan erop! We gaan voor lemper ayam als voorafje daarna sambal udang petai, ketupat (opor) ayam en tempe-tahu bacem. Wat een feest voor de smaakpapillen zo goerie lekker!!!! Dit alles met 3 biertjes, één groot feest.
Ze zijn de zaak aan het verbouwen en ze vragen of we het project willen zien. De dame neemt ons mee en we stappen een bouwput in, nog wel een paar maanden te gaan voor opening denken we zo.
We lopen richting het geluid van een drumband en kijken even naar hun voorstelling. We besluiten toch de shopping in te lopen en na 3 stappen zeggen we gelijktijdig "net São Paulo", ze zijn overal het zelfde. We lopen recht tegen een New Balance shop op, helaas geen leuke nieuwe schoenen, jammer we lopen door richting uitgang en stoppen bij een h2o winkel met heeeeel veel leuke rugzakken. Laat die van Fran nu net aan vervanging toe zijn! Even later lopen we met nieuwe aanwinst terug naar het hotel even een rugzak overpakken, een drankje en lekker slapen. Morgen gaat de wekker pas om 8:00 uur!!